Hortus Musicus 99 : Kiscelli Museum, Budapest, avril 2012
Attila Feltein - violin
Bálint Maróth - 5-string violoncello
Aino Oláh - harpsichord
"Je vous donne un commandement nouveau : c'est de vous aimer les uns les autres.
Comme je vous ai aimés, vous aussi aimez-vous les uns les autres.
Ce qui montrera à tous les hommes que vous êtes mes disciples, c'est l'amour que vous aurez les uns pour les autres."
Evangile de Jésus-Christ selon saint Jean
" Le Défenseur, l'Esprit Saint que le Père enverra en mon nom, lui, vous enseignera tout, et il vous fera souvenir de tout ce que je vous ai dit."
Évangile de Jésus Christ selon saint Jean
Saint Père François
1er mai 2011 Béatification de Jean-Paul II
Béatification du Serviteur de Dieu Jean-Paul II
Béatification du Père Popieluszko
à Varsovie, 6 juin 2010, Dimanche du Corps et du Sang du Christ
Varsovie 2010
Basilique du
Sacré-Cœur de Montmartre
Sanctuaire de l'Adoration Eucharistique et de la Miséricorde
Divine
La miséricorde de Dieu
est comme un torrent débordé. Elle entraîne les cœurs sur son passage.
(Saint Curé d'Ars)
Le côté du Christ a été transpercé et tout le mystère de Dieu sort de là. C’est tout le mystère de Dieu qui aime, qui se livre jusqu’au bout, qui se donne jusqu’au bout. C’est le don le plus
absolu qui soit. Le don du mystère trinitaire est le cœur ouvert. Ce n’est pas une image, c’est une réalité. C’est la réalité la plus profonde qui soit, la réalité de
l’amour.
Père Marie-Joseph Le
Guillou
Dans le cœur transpercé
de Jésus sont unis
le Royaume du Ciel
et la terre d'ici-bas
la source de la vie
pour nous se trouve là.
Ce cœur est cœur divin
Cœur de la Trinité
centre de convergence
de tous les cœur humains
il nous donne la vie
de la Divinité.
Sainte Thérèse Bénédicte de la Croix
(Edith Stein)
Le Sacré-Cœur représente toutes les puissances d'aimer, divines et humaines, qui sont en
Notre-Seigneur.
Père Marie-Eugène de l'Enfant
Jésus
feuille d'annonces de la Basilique du Sacré-Coeur de
Montmartre
Notre Dame de Grâce
Cathédrale Notre Dame de Paris
Ordinations du
samedi 27 juin 2009 à Notre Dame de Paris
la vidéo sur
KTO
Magnificat
Solennité de l’Immaculée Conception de la Vierge Marie à Notre-Dame de
Paris
NOTRE DAME DES VICTOIRES
Notre-Dame des
Victoires
... ma vocation, enfin je l’ai trouvée, ma vocation, c’est l’Amour !
SAINT PIERRE ET SAINT ANDRÉ
BENOÎT XVI à CHYPRE
Salutation avec l'Archevêque Chrysostomos à l'église d' Agia Kyriaki Chrysopolitissa de Paphos, le vendredi 4 juin 2010
Benoît XVI en Terre Sainte
Visite au chef de l'Etat, M. Shimon Peres
Visite au mémorial de la Shoah, Yad Vashem
Yahad-In Unum
Vicariat hébréhophone en Israël
Mgr Fouad Twal
Vierge de Vladimir
Hortus Musicus 99 : Kiscelli Museum, Budapest, avril 2012
Attila Feltein - violin
Bálint Maróth - 5-string violoncello
Aino Oláh - harpsichord
En mi pueblo sin pretensión
Tengo mala reputación
Haga lo que haga es igual
Todo lo consideran mal
Yo no pienso pues hacer ningún daño
Queriendo vivir fuera del rebaño.
No, a la gente no gusta que
Uno tenga su propia fe
No, a la gente no gusta que
Uno tenga su propia fe
Todos todos me miran mal
Salvo los ciegos es natural.
Cuando la fiesta nacional
Yo me quedo en la cama igual
Que la música militar
Nunca me supo levantar.
En el mundo pues no hay mayor pecado
Que el de no seguir al abanderado.
Y a la gente no gusta que
Uno tenga su propia fe
Y a la gente no gusta que
Uno tenga su propia fe
Todos me muestran con el dedo
Salvo los mancos, quiero y no puedo.
Si en la calle corre un ladrón
Y a la zaga va un ricachón
Zancadilla doy al señor
Y aplastado el perseguidor
Eso sí que sí que será una lata
Siempre tengo yo que meter la pata.
Y a la gente no gusta que
Uno tenga su propia fe
Y a la gente no gusta que
Uno tenga su propia fe
Todos tras de mí a correr
Salvo los cojos, es de creer.
No hace falta saber latín
Yo ya se cual será mi fin
En el pueblo se empieza a oir
Muerte, muerte al villano vil
Yo no pienso pues armar ningún lío
Con que no va a Roma el camino mío.
No a la gente no gusta que
Uno tenga su propia fe
No a la gente no gusta que
Uno tenga su propia fe
Todos vendrán a verme ahorcar,
Salvo los ciegos, es natural.
Georges Brassens, traducción Paco Ibáñez
Amancio Prada, Claustro de San Benito, Valladolid, 5 de julio de 2007
Rosalía de Castro, Adiós ríos, adiós fontes (Cantares Gallegos, 1863)
Adiós, ríos; adios, fontes
adios, regatos pequenos
adios, vista dos meus ollos
non sei cando nos veremos.
Miña terra, miña terra,
terra donde me eu criei
hortiña que quero tanto
figueiriñas que prantei.
Prados, ríos, arboredas
pinares que move o vento
paxariños piadores
casiña do meu contento.
Muíño dos castañares
noites craras de luar
campaniñas trimbadoras
da igrexiña do lugar.
Amoriñas das silveiras
que eu lle daba ó meu amor
camiñiños antre o millo
¡adios, para sempre adios !
¡ Adios groria ! ¡ Adios contento !
¡ Deixo a casa onde nacín
deixo a aldea que conozo
por un mundo que non vin !
Deixo amigos por estraños
deixo a veiga polo mar
deixo, en fin, canto ben quero...
¡ Quen pudera non deixar !...
Mais son probe e, ¡ mal pecado !
a miña terra n'e miña
que hasta lle dan de prestado
a beira por que camiña
ó que naceu desdichado.
Téñovos, pois, que deixar
hortiña que tanto amei
fogueiriña do meu lar
arboriños que prantei
fontiña do cabañar.
Adios, adios, que me vou
herbiñas do camposanto,
donde meu pai se enterrou
herbiñas que biquei tanto
terriña que nos criou.
Adiós, Virxe da Asunción
branca como un serafín
lévovos no corazón
pedídelle a Dios por min
miña Virxe da Asunción.
Xa se oien loxe, moi lonxe
as campanas do Pomar
para min, ¡ ai ! coitadiño
nunca máis han de tocar.
Xa se oien loxe, máis lonxe
Cada balada é un dolor
voume solio, sin arrimo...
Miña terra, ¡ adios !, ¡ adios !
¡ Adios tamén, queridiña !...
¡ Adios por sempre quizais !...
Dígoche este adios chorando
desde a beiriña do mar.
Non me olvides, queridiña
si morro de soidás...
tantas légoas mar adentro...
¡ Miña casiña !, ¡ meu lar !
Rosalía de Castro
Amancio Prada - filmado en febrero de 2009. Semana Cultural "Leoneses en La Habana", organizada por la Embajada de España
Pra a Habana, de Rosalia de Castro (Saint-Jacques-de-Compostelle, 1837 - Padron, 1885)
Venderonll'os bois,
Venderonll'as vacas,
O pote d'o caldo
Y á manta d'a cama.
Venderonll'ó carro
Y as leiras que tiña,
Deiarono soyo
C'o á roupa vestida.
—María, eu son mozo,
Pedir non m'é dado,
Eu vou pó-Io mundo
Pra ver de ganalo.
Galicia está probe,
Y á Habana me vou...
¡ Adios, adios, prendas
D'o meu corazon !
Animo, compañeiros,
Tod'â terra é d'os homes.
Aquel que non veu nunca mais que a propria
A iñorancia ó consome.
¡ Animo! á quen se muda Dio-lo auda !
¡ E anque ora vamos de Galicia lone,
Verés dês que tornemos
O que medrano os robres !
Mañan é o dia grande ¡â mar amigos !
¡ Mañan, Dios nos acoche! ¡ N'o sembrante á alegría,
N'o corazon o esforzo
Y a campana armoniosa d'a esperanza,
Lonxe, tocando á morto !
Este vaise y aquel vaise
E todos, todos se van,
Galicia, sin homes quedas
Que te poidan traballar.
Tes en cambio orfos e orfas
E campos de soledad,
E nais que non teñen fillos
E fillos que non tên pais.
E tês corazons que sufren
Longas ausencias mortás,
Viudas de vivos e mortos
Que ninguen consolará.
Rosalía de Castro
Vasilisa Berzhanskaya